Rodzaje rezydencji podatkowej

Status rezydenta podatkowego Malty (rezydencja zwykła – ordinary residecne) to jeden z najlepszych sposobów na sprawne uzyskanie alternatywnego numeru identyfikacji podatkowej (NIP). Jest to kluczowe wobec przepisów CFC, które wprowadzają standardy opodatkowania dochodów uzyskanych poza granicami kraju rezydencji za pośrednictwem tzw. zagranicznych spółek kontrolowanych, a także wobec systemów powszechnej wymiany informacji o osobach i ich majątku na terytorium Unii Europejskich i krajów zrzeszonych w ramach Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (tzw. CRS – globalny standard wymiany informacji o rachunkach bankowych).

Cudzoziemiec, który uzyska certyfikat rezydencji podatkowej Republiki Malty po pierwsze może posługiwać się maltańskim NIP-em np. w banku, otwierając rachunek na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności, a po drugie (co nie mniej istotne) – nie płaci podatku od dochodów uzyskanych ze źródeł leżących poza terytorium Malty. Obowiązek podatkowy powstaje tylko jeśli dochód zostanie otrzymany na Malcie.

Non-dom resident co do zasady nie jest osobą objętą na Malcie obowiązkiem podatkowym od wszystkich swoich światowych dochodów, a wyłączenie od tych osiąganych na terytorium Malty oraz tych, które zostały przeniesione do majątku gromadzonego na Malcie. Jest to bardzo korzystna metoda opodatkowania dochodu rezydenta – tzw. remitance basis of taxation – która opiera się na zasadzie przepływu dochodu w majątku tego samego podatnika. Nie działa tu zasada nieograniczonego obowiązku podatkowego przy jednoczesnym posiadaniu przez osobę fizyczną statusu rezydenta zwykłego.

Obywatele Unii Europejskiej i Szwajcarii oraz mieszkańcy Europejskiego Obszaru Gospodarczego wraz ze swoimi rodzinami mogą ubiegać się o stałą rezydencję (permanent residence) na Malcie na podstawie stałego, legalnego pobytu na Malcie przez przynajmniej 5 lat. Ubiegający się o ten typ rezydencji nie mogą opuszczać kraju na dłużej niż sześć miesięcy rocznie.

Osoby niebędące obywatelami Unii Europejskiej mogą starać się o rezydencję długoterminową (long-term residence), o ile przebywają na Malcie legalnie i nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat. Osoba ubiegająca się o ten typ rezydencji nie może opuszczać kraju na dłużej niż 6 miesięcy w ciągu jednego roku, a łącznie – w ciągu tych 5 lat – nie może przebywać poza Maltą dłużej niż 10 miesięcy.

Rezydencja tymczasowa (temporary residence) może być przyznana tylko w indywidualnych przypadkach osobom niebędącym obywatelami Unii Europejskiej, które przebywają na Malcie dłużej niż 3 miesiące.

Dowiedz się więcej na temat możliwości uzyskania maltańskiej rezydencji podatkowej »